Anlatamadım sana ne derdimi, ne kendimi! Ya sen kaçtın, ya da ben sustum. Ne ben anlatabildim, ne de sen bir gün dinledin. Oysa derdim de sendin, kederim de sen. Sen dinlemek istemedin, Ben anlatamadım bir türlü. Gelip geçti zaman bir hiçmişçesine. Sustum kahrolarak, Sense hep kaçtın sevgiden. Şimdi sen gurbet …

  Dost bildik, dost   Yalan dünyayı!   Zaman geldi; sevindik.   Zaman geldi; üzüldük.   Zaman geldi; hayal eyledik.   Yine de dost deyip,   Dost bildik yalan dünyayı.    

Adı Kader’di, kaderi de kader. Fakir bir ailede doğdu. Kader işte. Onca kardeş arasında büyüdü. Okumak istedi, olmadı. Kader işte. Tarla, iş, güç derken;  bir de oldu eş. On altısında gelin oldu;  kader. Yirmisini bulduğunda dört çocuk;  bir de işsiz eş. Yoksulluk malum doğumdan ölüme kardeş Yıldızlı gecelerde yalnızken hayalleri …

Sitemim yalnızlığıma mı yoksa sensizliğime mi? Gecenin koynunda yalnızlığa sarılmışken, Uzaktaki ayın gülüşünde seni düşlerken, Karanlığın sonrasında ki yarın gibi seni özlerken, Sitemim kime? Sana mı özlemim, Yalnızlığıma mı? Yoksa zamana mı? Of! Bilemedim, tarif edemedim. Yoksa kendime mi?

Rüzgârda savrulan yaprak misali, Her gülene kapılır Yosma gönlüm Bir oyana bir bu yana savrulur. Her söylenene inanır doğru gibi, Herkesi kendi gibi sanır. Şuh gülüşüyle mutluluk resmi sunar, Çevresine, öylesine… Raks etmeye bayılır. Kendi tatlı yalanlarıyla kendini avutur; Yosma gönül

Kimisini ezer geçer, Kimisini teğet geçer, Kimisine de güler geçer, Hayat bu; takılmayacaksın işte. Bakarsın; Kimi geçmişle cebelleşir, Kimisi geleceğin hayalinde Ana bak şu an; Neredeyiz, ne yaşıyoruz bu hayatta? Mutlu muyuz? Gerisi koca bir masal. Kimisi malıyla avunur, Kimisi kaybettiklerine üzülür. Hayat bu işte Her biri ayrı hikâye Sen …

Bırak bu akşam yalnız kalayım. Yudumladığım şarabın her damlasında, Yalnızlığın hazzını sensiz alayım. Acımla, tatlımla kendimi bulayım.   Bırak bu akşam da dünya bensiz dönsün ya! Ay bensiz aydınlatsın hayallerini. Gecenin karanlığında, Sevgili, bensiz hayalleriyle avunup gülsün,   Sen senle kal, bense benle… Özlemler kendimizin olsun Varsın sahipsiz kimsesiz olsun …

Söylenenler bir bir bitmiş artık, Herkes yolunu çizmiş. Vakit ayrılık zamanı artık, Gözler nemli, Yürekler hüzünlü, Ayın geceyi terk etiği gibi. Ben de artık elveda diyorum, Tüm yaşananlara ve sana. Bırak, acısın yüreğim aşkının hasretiyle. Bırak, dudaklarım sussun artık, Sensizlikle… Vakit tamam Ayrılık zamanı artık Hoşça kal yaşanan güzellikler, Hoşça …

Sen yeni aşklara yelken açarken fırtınalı denizlerde, Ben okyanusları aşıp, sakin bir limanda, Gecenin ortasında yakamozla parıldayan aşkının parıltısını düşleyerek; Aşkının şarabını yudum yudum yudumlarım. Sen yorgun,  dalgalara isyan ederken, Ben gecenin karanlığında sensizliğe isyan ederim. Hani güneşe gülümseyen yeni açan gonca gül misali, Gülüşünü hayal eder özlerim küçüğüm.

Ne kadar ucuz her şey bu dünyada, Ne kadar ucuz evler, arabalar, hanlar, saraylar, Ne almak istersen al, dilediğince; Paradan haber ver bilader.   Bak şöyle bir etrafına, Satılık olmayan ne kalmış ki? Dur da düşün bir.   Her şey satılık olmuş bir bir. Ne kadar da ucuzmuş şimdi sevgiler, …