Şiirler

Geçmişe dalıp giderken gözlerim, Beyaz bir kâğıtta dağılan mürekkep gibi Dağılır düşüncelerim. Şimdi ne ellerimde ellerin, Ne de gözlerinde gözlerim. Acır yüreğim, nemlenir gözlerim. Sensizliğe inat Yine hep seni düşünür, Seni özlerim.

Hasrete özleme alışacağız canım. Gözlerimize yaş dolarken, Boğazımıza bir şey düğümlenirken, Gecenin ortasında karanlığa bakarken, Gülümseyen yüzünün hayali avutacak ruhumu, Rüzgârdan üşürken yapayalnız Saçlarımı okşayan elinin sıcaklığını duyumsayacak bedenim, Geçmişi düşünürken sözlerini anımsayacak belleğim, Seni sensiz yaşarken uzaklarda, Sevginle kavrulacak yüreğim, Özlemek sevmektir bileceğim.

Söyle; Nelere inanmadık ki biz yaşamda? Nelere güvenmedik ki dost diye?   Kimi zaman geldi, Neler uğruna terk edilmedik Dost bildiklerimiz tarafından. Bir daha hatırlanmamak üzere…   Belki gün geldi aldatıldık, Gün oldu kandırıldık, Kim bilir belki de satıldık.   Dün ki dost bildiklerimizi, Bu gün daha iyi tanıdık bir …

Hani gecenin ortasında yaşadıklarımızı rüyam saydım. Düşüm, tatlı tebessümüm… Gülüşüm saydım. Öylesine bir duyguydu işte… Ne ismi, ne de cismi belirgindi. Öylesine yaşanmış bir duygu işte. Ne adı vardı,  ne de tarifi… Koca bir düş saydım. Kısaca yok saydım.

Anlatamadım sana ne derdimi, ne kendimi! Ya sen kaçtın, ya da ben sustum. Ne ben anlatabildim, ne de sen bir gün dinledin. Oysa derdim de sendin, kederim de sen. Sen dinlemek istemedin, Ben anlatamadım bir türlü. Gelip geçti zaman bir hiçmişçesine. Sustum kahrolarak, Sense hep kaçtın sevgiden. Şimdi sen gurbet …

  Dost bildik, dost   Yalan dünyayı!   Zaman geldi; sevindik.   Zaman geldi; üzüldük.   Zaman geldi; hayal eyledik.   Yine de dost deyip,   Dost bildik yalan dünyayı.    

Adı Kader’di, kaderi de kader. Fakir bir ailede doğdu. Kader işte. Onca kardeş arasında büyüdü. Okumak istedi, olmadı. Kader işte. Tarla, iş, güç derken;  bir de oldu eş. On altısında gelin oldu;  kader. Yirmisini bulduğunda dört çocuk;  bir de işsiz eş. Yoksulluk malum doğumdan ölüme kardeş Yıldızlı gecelerde yalnızken hayalleri …

Sitemim yalnızlığıma mı yoksa sensizliğime mi? Gecenin koynunda yalnızlığa sarılmışken, Uzaktaki ayın gülüşünde seni düşlerken, Karanlığın sonrasında ki yarın gibi seni özlerken, Sitemim kime? Sana mı özlemim, Yalnızlığıma mı? Yoksa zamana mı? Of! Bilemedim, tarif edemedim. Yoksa kendime mi?

Rüzgârda savrulan yaprak misali, Her gülene kapılır Yosma gönlüm Bir oyana bir bu yana savrulur. Her söylenene inanır doğru gibi, Herkesi kendi gibi sanır. Şuh gülüşüyle mutluluk resmi sunar, Çevresine, öylesine… Raks etmeye bayılır. Kendi tatlı yalanlarıyla kendini avutur; Yosma gönül

Kimisini ezer geçer, Kimisini teğet geçer, Kimisine de güler geçer, Hayat bu; takılmayacaksın işte. Bakarsın; Kimi geçmişle cebelleşir, Kimisi geleceğin hayalinde Ana bak şu an; Neredeyiz, ne yaşıyoruz bu hayatta? Mutlu muyuz? Gerisi koca bir masal. Kimisi malıyla avunur, Kimisi kaybettiklerine üzülür. Hayat bu işte Her biri ayrı hikâye Sen …